Analiza wydajności The Evil Within
Wstępna ocena wersji PS4 i Xbox One.
Po dniu wstępnych prac, możemy zaoferować pierwsze wnioski na temat konsolowych wersji najnowszej produkcji Tango Gameworks - The Evil Within. Tytuł jest ciekawy z wielu powodów: prezentuje japoński styl, lecz został zbudowany w oparciu o amerykańską technologię - id Tech 5. Silnik ten powstał z myślą o wyświetlaniu obrazu w 60 klatkach na sekundę, co intryguje jeszcze bardziej, jeśli weźmiemy pod uwagę, że The Evil Within celuje w zablokowane 30 FPS, nawet w wersji PC.
Zacznijmy od rozdzielczości. Deweloperzy postawili na bardzo szerokie proporcje obrazu, pewnie po to, by zaoszczędzić na mocach przerobowych. Bazując na wyświetlanej ramce obrazu, otrzymujemy 1920×768 na PlayStation 4 oraz skromne 1600×640 na Xbox One. To dobrze już znany pojedynek 1080p z 900p, ale czarne pasy znacznie ograniczają renderowaną rozdzielczość. Tylko 71 procent rozmiaru wykorzystywane jest na rozgrywkę, a zastosowane proporcje to raczej wysokie 2.5:1, a nie „filmowe” 2.35:1, jak informowali twórcy.
Na PC dostępne są komendy konsoli, umożliwiające usunięcie czarnych pasów, ale obecnie służy to tylko do wycięcia boków, skutkując jeszcze bardziej „przybliżonym” widokiem. Standardowy kąt widzenia i tak jest niski, więc dodatkowe zmniejszenie czyni całość niemal niegrywalnym. Nie zapominajmy, że producent Shinji Mikami i jego zespół zastosowali podobne podejście w Resident Evil 4, gdzie postawiono na proporcje 16:9 w rozdzielczości 4:3, co przełożyło się na rozmiar 640×360. Wtedy jednak zastosowano znacznie większy kąt widzenia i całość nie była aż tak ściśnięta.
Głównym zastrzeżeniem jest jednak płynność rozgrywki, a pierwsze wrażenia nie są najlepsze. Żadna z wersji konsolowych nie radzi sobie z uzyskaniem stabilnej płynności, a wąski kąt widzenia i niestabilna kamera tylko potęgują problem. Najbliższe porównanie to Resident Evil 6, w którym kamera jest umieszczona znacznie bliżej bohatera, a płynność często spada poniżej 30 FPS.
Jak duży jest to problem? Niestety, niemal każda większa sekwencja - zwłaszcza poza budynkiem - oznacza spadki płynności, co w rezultacie przekłada się na szarpaną i mało atrakcyjną rozgrywkę. Niektóre sceny to nawet spadki do dwudziestu kilku klatek na sekundę. Praca kamery i niska stabilność prowadzą do odpychających momentów. Na całe szczęście, po powrocie do korytarzy liczba klatek na sekundę powraca do bardziej stabilnego 30 FPS, ale częste problemy przeszkadzają w odbiorze.
Co gorsze, na Xbox One renderowany obraz wydaje się pozbawiony synchronizacji z symulacją. Te konkretne problemy nie są widoczne na porównawczym filmie, ale są na pewno obecne. W rezultacie, pomimo 30 klatek na sekundę, wrażenia są często gorsze. Kłopot ten ilustruje fragment z Xbox One, który należy porównać z tym samym momentem z PS4. Obie wersje działają w 30 FPS, a z edycją Xbox One jest coś nie tak. Suche liczby sugerują, że obie wersje radzą sobie podobnie, a w niektórych przypadkach nawet lepiej na sprzęcie Microsoftu, ale w praktyce jest gorzej. Ostatecznie żadna z wersji konsolowych nie jest szczególnie płynna podczas zabawy.
Obecnie rezultaty nie są wspaniałe na żadnej z konsol, choć to PS4 wysuwa się na prowadzenie dzięki wyższej rozdzielczości i większej płynności przy 30 FPS. Dziwi fakt, że niektóre sceny wyglądają lepiej na Xbox One, co na pewno wymaga dodatkowych testów. Wszyscy gracze wyczuleni na zmiany w płynności powinni raczej zdecydować się na edycję PC, o ile posiadają odpowiednio mocny komputer.
Jeśli strach budzą wysokie wymagania sprzętowe, to mamy dobre wiadomości. Karta graficzna z 4 GB pamięci wydaje się nie być wymagana do rozgrywki w 1080p. Z zadaniem bez problemów radzi sobie GTX 760, a tańsze GTX 750 Ti zapewnia płynność na poziomie konsol, ale przy 1080p i maksymalnych ustawieniach grafiki. Osiągnięcie 60 FPS uwidacznia jednak brak optymalizacji w konwersji PC, ale tym zajmiemy się szerzej w późniejszym terminie.