Fe - Recenzja

Magiczna i tajemnicza atmosfera to główna zaleta Fe. Są tu też całkiem interesujące pomysły na rozgrywkę - i choć całość nie zachwyca szczególnie mocno, to najnowszy produkt szwedzkiego studia Zoink można uznać za udany.

Głównym bohaterem jest stworek, który w niewyjaśnionych - przynajmniej na początku - okolicznościach trafia do leśnej krainy. Nie do końca wiemy, o co tak naprawdę chodzi, ale deweloperzy zadbali o odpowiednie wskazówki i drogowskazy, dzięki którym orientujemy się mniej więcej, na czym polega gra i co jest głównym celem w danym momencie.

Historia jest minimalistyczna i do tego stopnia nieoczywista, że można podejrzewać, czy scenarzyści mieli konkretny pomysł na opowieść. Jako że mamy tu las, naturę i symboliczne drzewo, całość można porównać do Ori and the Blind Forest - tyle że tam od początku wiedzieliśmy, jaki jest główny wątek i jakie wyzwanie czeka na bohatera. Tu jest naprawdę niejasno, choć nie przeszkadza to szczególnie, bo nie gramy w ten tytuł dla historii.

Podstawą zabawy są proste elementy platformowe - bieganie i skakanie. Nasze możliwości ruchowe w miarę postępów nieco poszerzamy, zyskując na przykład zdolność szybowania. Nie jest ono zrealizowane perfekcyjnie, ale pomaga dotrzeć w niedostępne w inny sposób miejsca. Urozmaiceniem jest też wspinanie się na drzewa, z których możemy przyjrzeć się okolicy albo gdzieś przeskoczyć.

Najciekawszym aspektem zabawy jest nietypowa zdolność bohatera do porozumiewania się z lokalną fauną - a nawet z florą - przy pomocy specyficznego „śpiewu”. Przytrzymując jeden przycisk sprawiamy, że stworek zaczyna nieśmiało wyć, nawiązując kontakt z jakimś zwierzęciem, które może nam pomóc.

Problem w tym, że pomysł ten nie został wykorzystany tak dobrze, jak można by sobie to wyobrazić. Chciałoby się bowiem tę interesującą nić porozumienia nawiązywać częściej - i w nieco bardziej kreatywny sposób. W praktyce natomiast regularnie korzystamy tylko z pomocy ptaka, który wskazuje nam drogę, a pomoc innych zwierząt jest już albo rzadka albo dokładnie zaplanowana przez twórców - a wtedy czuć trochę brak swobody.

Poza bieganiem i skokami z kwiatka na kwiatek przenosimy czasem przedmioty z miejsca na miejsce, a sporo czasu spędzamy też na ukrywaniu się przed tajemniczymi istotami z ciemności. Element walki w grze nie występuje, także nie mamy innego wyjścia - chyba że akurat możemy skorzystać z pomocy jakiegoś zwierzaka, ale zdarza się to sporadycznie.

Niepowtarzalnego uroku nadaje Fe przemyślana i piękna oprawa. Mała różnorodność kolorów w obrębie jednak lokacji wydaje się z pozoru dziwna, ale w praktyce sprawdza się świetnie, nadając krótkiej przygodzie magicznego charakteru. Szkoda tylko, że zabrakło 60 klatek na sekundę na konsolach.

Na koniec jeszcze jeden problem, choć zapewne mocno jednostkowy i osobisty. Otóż, żadna gra od dawna tak bardzo nie męczyła moich oczu. Wszystko przez specyficzne zastosowanie efektu głębi ostrości, chyba trochę zbyt mocne. Po każdej godzinie rozgrywki - z około 4-5 potrzebnych do ukończenia gry - musiałem odłożyć kontroler i odejść od monitora. Całkiem możliwe jednak, że większość graczy nawet nie zauważy, że coś jest nie tak.

Fe to porządna gra zręcznościowa z prostymi zagadkami, która z pewnością pokazuje, że deweloperom nie brak ciekawych pomysłów, kreatywności oraz wyobraźni. Wykonanie mogłoby być co prawda lepsze, a niektóre rozwiązania bardziej przemyślane, ale to i tak najlepsza do tej pory gra szwedzkiego studia Zoink.