Ghost of a Tale - Recenzja

Ghost of a Tale to przygoda, która z godziny na godzinę coraz mniej angażuje. Zbiór licznych mechanik, które często są zaskakująco płytkie lub wręcz niepotrzebne, skutecznie zniechęca do dalszej zabawy. Sytuację stara się ratować ciekawa i dobrze opowiedziana historia, jednak to za mało, by móc tę grę polecić.

Głównym bohaterem jest mysz Tilo, w którą wcielamy się w wyjątkowo nieprzyjemnych okolicznościach - zamknięci w celi otoczonej przez wrogo nastawione szczury. Naszym zadaniem jest uciec z więzienia i odnaleźć naszą ukochaną. Jak się później okaże, to tylko początek intrygującej historii, która poprowadzi nas do wyjaśnienia zagadki wyspy Periclave.

Fabuła i świat przedstawiony to zdecydowanie najsilniejsze strony całej produkcji. Historia jest barwna, odrobinę przerysowana, ale przede wszystkim ciekawa i zręcznie opowiadana przez dialogi z innymi bohaterami. Niuanse poznajemy poprzez listy i księgi znalezione podczas eksploracji, które są dobrym uzupełnieniem całej opowieści.

Ghost of a Tale to przede wszystkim skradanka. Na początku sprawia sporo frajdy, jednak szybko dostrzegamy trywialną mechanikę i powtarzalność. Za każdym razem, gdy kolejny raz musimy przejść przez dany obszar, zostaniemy zmuszeni do unikania tych samych przeciwników w identyczny sposób, ponieważ nie mamy możliwości ich wyeliminowania.

Co prawda w późniejszych etapach gry możemy zdobyć zbroję, która upodobni nas do szczurzych antagonistów i pozwoli przemieszczać się bez przeszkód, to jednak wtedy produkcja zostaje boleśnie obnażona z głównej mechaniki i staje się monotonnym symulatorem chodzenia.

W skradaniu irytuje nie tylko uboga mechanika, ale również sztuczna inteligencja przeciwników. Percepcja oponentów jest wyjątkowo ograniczona i łatwo przebiec niezauważonym. Nawet jeśli pojawi się ryzyko wykrycia, to zobaczymy symbol informujący nas o stopniu zagrożenia. Jeśli osiągnie limit, zostaniemy dostrzeżeni przez wroga i ten ruszy do ataku.

Z racji przewagi gabarytów oponenta, jedynym wyjściem jest ucieczka. Aby zgubić oprawcę, wystarczy schować się do najbliższej skrzyni lub beczki za rogiem. Jeśli jednak w pobliżu nie znajdziemy żadnej kryjówki, pogoń znacznie się wydłuży. Szczur w magiczny sposób będzie wiedział, w którą stronę skręciliśmy na rozwidleniu, mimo że nie miał nas w zasięgu wzroku.

Mimo że w grze zawarto sporo elementów RPG, to w rzeczywistości wszystkie zostały potraktowane po macoszemu. Zdobywanie kolejnego poziomu, nie wnosi właściwie nic, poza dodatkowym paskiem życia. Crafting w ogóle nie istnieje, co zaskakuje o tyle, że przedmiotów do zbierania jest całkiem sporo, a finalnie nie mamy dla nich zastosowania. Natomiast zdobywane z czasem umiejętności nie wpływają w znaczący sposób na styl gry - wciąż będziemy skłaniać się ku ucieczce, często pomijając aspekt skradania.

Pod względem technicznym gra została wykonana całkiem nieźle. Tekstury są ostre, płynność przeważnie utrzymuje się na poziomie 60 klatek na sekundę, a ekrany ładowania są krótkie. Niestety podczas gry trzykrotnie musiałem wczytywać poprzedni zapis, ponieważ nie mogłem wykonać akcji niezbędnych do wykonania misji. Pojawiają się również drobne problemy z kamerą, która potrafi przesadnie zbliżyć widok w ciasnych pomieszczeniach.

Ghost of a Tale nie jest grą jednoznacznie złą. To klasyczny przykład projektu, w którym wielkie ambicje przerosły rzeczywiste możliwości twórców. Obecnie to tytuł wyłącznie dla miłośników uroczych gryzoni.

Recenzja gry Ghost of a Tale została przygotowana na podstawie egzemplarza dostarczonego nieodpłatnie przez firmę GOG.com.