Nioh 2 - Recenzja: mroczny soulslike powraca

Po trzech latach od premiery pierwszej części, możemy cieszyć się kolejnym aktem opowieści o walce z demonicznymi istotami - yokai. W Nioh 2 nie uświadczymy diametralnych zmian w rozgrywce. Twórcy, po obraniu odpowiedniego kierunku, trzymają się wyznaczonej ścieżki, dostarczając bardzo dopracowany produkt z gatunku soulslike.

Pomimo „dwójki” w tytule Nioh 2 jest prequelem pierwszej odsłony. Akcja rozpoczyna się kilkadziesiąt lat przed przygodami Williama, głównej postaci pierwowzoru.

Japonia targana jest wojnami i walką z potworami. Nowy bohater, którego tym razem stworzymy na początku gry w kreatorze, przeżył wielką tragedię w dzieciństwie. Jego traumatyczne doświadczenia rzucają cień na całą opowieść. Dowiadujemy się, że na jego oczach zostaje zamordowana matka, a podczas ostatnich tchnień rodzicielka wręcza mu sztylet, który staje się naszym przeznaczeniem.

Nasz bohater nosi w sobie ludzką, jak i demoniczną krew - yokai - co pozwala mu korzystać ze specjalnych mocy. Po latach, wraz ze swym kompanem, Tokichiro, rusza w poszukiwaniu przygód. W trakcie wędrówki niszczy wszelkie zło, które zagraża Japonii, a także poznaje swoją przeszłość.

Choć na pierwszy rzut oka historia nie wydaje się interesująca, a do tego rozwija się dosyć powoli, jest opowiedziana w ciekawszy sposób niż w przypadku pierwszej odsłony. Otrzymujemy tutaj więcej intrygujących informacji, spotykamy znane postacie, a sama opowieść jest bardziej angażująca.

Świeże podejście do fabuły to nie jedyna nowość. Największych zmian doczekał się system walki. Twórcy postawili na sprawdzone rozwiązania, wzbogacając starcia o nowe elementy. Jako pół-człowiek, pół-yokai możemy korzystać z demonicznych ataków. Wachlarz ciosów jest naprawdę imponujący i różnorodny. Moc czerpiemy bowiem z zebranych rdzeni duszy poległych yokai, a tych na swej drodze spotkamy wielu.

Zobacz: Nioh 2 - poradnik i najlepsze porady

Co ważne, możemy przypisać aż dwa ataki specjalne pochodzące od różnych potworów, a także korzystać z kontry. Daje nam to dodatkowe możliwości bojowe, choć - co oczywiste - ogranicza nas odpowiedni wskaźnik. Jakby tego było mało, możemy przemienić się w yokai, gdy poziom amrity zapełni się. W trakcie transformacji, przez ograniczony czas, korzystamy z nadludzkiej, demonicznej siły, by pokonać najtrudniejszych przeciwników.

Nie tylko walka, ale też sama rozgrywka uległa drobnym modyfikacjom. Podczas eksploracji nieraz natrafimy na obszary spowite Królestwem Ciemności, w których demony są jeszcze silniejsze, a nasza postać ma ograniczone możliwości bojowe. Póki nie oczyścimy splugawionego terytorium, niszcząc najsilniejszego yokai, nie skorzystamy z chramu i nie otworzymy skrzyń ze skarbami.

Niszczenie Królestwa Ciemności, podczas wędrówek po kraju samurajów, jest angażującym zajęciem ze względu na wspomniane nagrody, jednak pojawienie się tego negatywnego efektu podczas pojedynków z bossami nie wydaje się najlepszym rozwiązaniem twórców.

Deweloperzy bowiem nie w każdym przypadku przygotowali kolejne - następujące po sobie - etapy starć z bossami, a zamiast tego na arenie walki podczas wymagającej potyczki pojawia się kilkakrotnie mroczna siła, która ogranicza naszą wytrzymałość. Do tego stopnia, że nieraz lepiej przeczekać tę niedogodność, gdyż po chwili powrócimy do normalnego stanu. Nie ma co ukrywać, że nasza postawa obronna w takich momentach negatywnie wpływa na dynamizm rozgrywki.

W Nioh 2 nadal przemieszczamy się pomiędzy regionami, wykonując zadania główne i wybierając z poziomu mapy aktywności poboczne; zbieramy też kodamy, dzięki którym otrzymujemy specjalne bonusy czy szlifujemy nasze umiejętności w Dojo. Bezpieczny azyl, czyli punkt startowy każdej misji, doczekał się małej rozbudowy w postaci chaty, w której przejrzymy ilustracje oraz informacje dotyczące ważnych postaci, przeciwników, duchów opiekuńczych czy jeszcze raz obejrzymy filmy przerywnikowe.

Jednym z największych mankamentów pierwszej odsłony był projekt lokacji. Po pewnym czasie można było odnieść wrażenie, że przemierzamy wciąż te same budynki, jaskinie czy lochy. Teraz poziomy są ładniejsze, ciekawsze i mniej schematyczne niż w pierwszej części Nioh. Kolory są również bardziej żywe i wyraziste, a roślinność okazalsza - dzięki temu miejsca nabrały charakteru. Nie ucierpiał na tym klimat gry, który nadal jest ponury i mroczny.

Szkoda, że twórcy nie pokusili się o przygotowanie odrębnych poziomów w każdym zadaniu dodatkowym. Przemierzanie tych samych map nie jest już tak fascynujące, jeśli wiemy, gdzie ewentualnie możemy spodziewać się zagrożeń.

Nioh 2 rozwija nowatorskie - jak na gatunek soulslike - pomysły z pierwszej części, na czele ze świetną mechaniką rozgrywki. Nie znajdziemy tu zbyt wielu nowości w porównaniu do pierwowzoru, ale tytuł został doskonale przygotowany, by sprostać wymaganiom miłośników tego typu produkcji.

Jeśli natomiast wcześniej byliście zainteresowani zagraniem w pierwszą odsłonę, teraz jest ku temu doskonała okazja. W Nioh 2 znajdziemy bowiem nową i ciekawiej poprowadzoną historię, która toczy się w okazalszym otoczeniu, a rozgrywka wzbogaciła się o ulepszony system walki. Wszystko to sprawia, że druga część przygód łowcy yokai jest najlepszym soulslike'iem, za który nie odpowiadają twórcy gatunku.

Recenzja Nioh 2 została przygotowana na podstawie egzemplarza na PS4, dostarczonego nieodpłatnie przez firmę Sony.