Psychonauts 2 - Recenzja: sequel doskonały
Gra, którą zapamiętamy na długo.
Double Fine pracowało nad sequelem przygód Razputina ponad pięć lat. Finalny produkt nie pozostawia wątpliwości, że warto było czekać. To gra kompletna, z budzącym podziw przywiązaniem do detali i niemal pod każdym względem idealna. Po prostu zagrajcie w Psychonauts 2.
Historia przedstawia nie tylko ciąg dalszy wydarzeń z oryginału, ale jest też bezpośrednią kontynuacją gry wydanej jakiś czas temu na platformy VR. Znajomość tej produkcji nie jest wymagana, gdyż animowane intro pięknie wszystko tłumaczy. Nie da się jednak ukryć, że jeśli graliśmy w pierwszą część, to dopiero wtedy w pełni docenimy różne odniesienia i smaczki.
Po wstępnej misji - rozgrywającej się w umyśle szalonego naukowca z dentystycznymi zapędami - trafiamy do kwatery agencji Psychonautów. Możemy ją zwiedzać, wchodzić w interakcje z postaciami, a z czasem pojawia się coraz więcej opcji i kierunków, w które możemy się udać. Dziennik podpowiada, co powinniśmy akurat robić, by kontynuować główny wątek, który rozwija się naprawdę intrygująco.
Podczas prób wytropienia szpiega i zapobiegnięcia przywołania niebezpiecznej Maliguli, bohater często odwiedza mózgi różnych postaci. Lokacje w umysłach to absolutny popis nieokiełznanej kreatywności projektantów z Double Fine. Raz bierzemy udział w absurdalnej wersji turnieju kulinarnego, kiedy indziej przemierzamy wnętrze brudnego buta, jeżdżąc na kulach do kręgli, a jedna z pierwszych misji zabiera nas do szpitala przerobionego na zakręcone kasyno.
Odwiedzane miejsca są po prostu wspaniałe. Jednocześnie zachwycają i wywołują uśmiech na twarzy. Pomaga fakt, że twórcy potrafią doskonale operować humorem, nigdy nie przeginając. Aktywności w różnych lokacjach też bywają mocno odmienne - czasem mocniej skupiamy się na walce, innym razem na elementach platformowych, a nieraz musimy trochę ruszyć głową, by rozwiązywać łamigłówki środowiskowe.
Raz niemal od samego początku zyskuje dostęp do mocy, które poznał w pierwszej części. Psychiczne zdolności pozwalają lewitować, podnosić przedmioty telekinezą, strzelać pociskami „psionicznymi” czy poruszać się po - dosłownie - nitkach między myślami innych postaci, albo spojrzeć na świat ich oczami, by odkryć jakieś sekrety. Bohater ma dostęp do wielu umiejętności, co pozytywnie wpływa na różnorodność zabawy.
Wszystkie moce rozwijamy w trakcie postępów, mamy więc przyjemne poczucie rośnięcia w siłę. Ulepszane zdolności możemy wykorzystać, by zbierać znajdźki w poziomach, które odwiedzaliśmy wcześniej - a fani sekretów i skarbów nie będą rozczarowani, bo w Psychonauts 2 jest ich mnóstwo. Niektóre pozwalają lepiej poznać bohaterów, inne są po prostu czymś dla kolekcjonerów.
Psychonauts 2 jest platformówką wyjątkową, bo - w przeciwieństwie do gier z Mario czy nawet Ratchetem - nacisk na historię, narrację i poznawanie bohaterów jest bardzo duży. Nieraz możemy zrobić sobie przerwę między wyzwaniami platformowymi czy kolejnymi misjami, tylko po to, żeby poodwiedzać znajomych - starych i nowych - i zamienić z nimi parę słów. Ba, warto to robić, bo czasem odblokujemy w ten sposób opcjonalne zadania czy sekrety.
Szczerze mówiąc, te „powolne” momenty pomiędzy głównymi misjami, gdy możemy po prostu eksplorować okolice bazy i rozmawiać z różnymi postaciami, przypominają - przez to, jak napisane są dialogi - przygodówki złotej ery LucasArts. Co oczywiście nie powinno dziwić. W końcu założyciel Double Fine, scenarzysta i dyrektor kreatywny Psychonauts 2 - Tim Schafer - pracował przy hitach, takich jak Grim Fandango. Czuć tu podobne wyrafinowanie i ducha przygody.
Rozwój wydarzeń i finał opowieści są w pełni satysfakcjonujące, ale chyba ważniejsze nawet od fabuły są wspomniane już postacie. W Psychonauts 2 nie ma praktycznie żadnej, która napisana jest źle. Wszyscy są ciekawi, a do tych, których znamy z pierwowzoru, czujemy specjalny sentyment. Jeśli ich nie kojarzymy - to z pewnością polubimy po zagraniu w sequel. Scenarzyści sprytnie grają różnymi stereotypami, odpowiednio je modyfikując. Każdy bohater ma coś do zaoferowania i każdego można zrozumieć.
Bohaterów jest mnóstwo, a nowe pojawiają się nawet po kilku godzinach gry. Ukończenie całej przygody zajęło mi 12 godzin, ale znalezienie wszystkich znajdziek i dokończenie pobocznych wątków zajęłoby zapewne dodatkowe 3-4 godziny. Cały ten czas jest po brzegi wypchany dopracowaną zawartością. Gra na każdym kroku ma coś ciekawego do zaoferowania.
No dobrze, ale co z wadami? To nie tak, że zupełnie ich nie ma. Różne drobnostki czasem przeszkadzają - a to niedomagające czasem celowanie przy rzucaniu przedmiotami, a to nieco niewygodny system zmiany mocy czy pozostawiająca troszeczkę do życzenia optymalizacja. To wszystko jednak absolutnie blednie w ogólnym blasku jakości tego sequela i jego cudownego świata oraz postaci. Na minus oczywiście wielu zaliczy także brak polskiej wersji językowej.
Psychonauts 2 to nie tylko jeden z najlepszych sequeli, ale też jedna z najlepszych gier, z jakimi kiedykolwiek miałem przyjemność się zetknąć. Jest spełnieniem marzeń każdego fana pierwszej części, ale też po prostu fantastyczną i jedyną w swoim rodzaju platformówką. Pomysłowość i kreatywność wylewające się z tego projektu sprawią, że nowa przygoda Raza na zawsze zapisze się w pamięci każdego, kto da jej szansę.
| Plusy: | Minusy: |
|
|
Platforma: PC, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series - Premiera: 25 sierpnia 2021 - Wersja językowa: angielska - Rodzaj: platformówka, gra przygodowa - Dystrybucja: cyfrowa, pudełkowa - Cena: od 219 zł - Producent: Double Fine - Wydawca: Xbox Game Studios
Recenzja Psychonauts 2 została przygotowana na podstawie egzemplarza dostarczonego nieodpłatnie przez wydawcę.