Stellaris - sektory, przywódcy i frakcje

Dobrze kierowane państwo w pewnym momencie zaczyna się szybko rozrastać - czy to w toku wojen, czy też kolonizacji i odpowiednich traktatów z innymi imperiami. Im większe włości, tym większe problemy w zarządzaniu nimi oraz znaczniejsze ryzyko buntu. Z tego względu należy podzielić imperium na sektory - pomniejsze i częściowo niezależne jednostki administracyjne, samodzielnie decydujące o swoim rozwoju.

Na uwadze należy także mieć powstawanie rebelianckich frakcji, których zwycięstwo może skutkować rozpadem całego państwa. Kierując imperium w skali makro nie można jednak zapominać o poszczególnych jednostkach, zwłaszcza jeśli dysponują one specjalnymi talentami.

Podział państwa i zarządzanie sektorami

Sektory stanowią nieodłączną część każdego rozwiniętego imperium, wiążą się jednak z pewnymi ograniczeniami. Przede wszystkim nie posiadają punktów wpływu, przez co nie mogą wydawać edyktów planetarnych, zatrudniać naukowców badających układy, kolonizować nowych planet, budować posterunków granicznych ani zwalczać buntowniczych frakcji. Nie mogą także posiadać własnej floty wojennej, przez co ich wkład w wojnę ogranicza się do zapewniania podstawy ekonomicznej dla imperium.

Wszystkie informacje dotyczące sektorów można znaleźć pod ikoną Imperium (1), w zakładce Planety (2). Aby utworzyć nowy sektor, należy kliknąć na przycisk u góry ekranu (3). Powstałe w ten sposób jednostki administracyjne są wymienione na końcu listy posiadanych planet. W tym samym miejscu można także ustalić szczegóły dotyczące funkcjonowania każdego z utworzonych sektorów: ich ogólny profil (4), wysokość podatków (5), jak również przekazać im minerały lub energię (6).

Jaki jest cel tworzenia sektorów? Ich istnienie jest podyktowane przede wszystkim odgórnym limitem bezpośrednio kontrolowanych układów (7). Nabywając kolejne włości prędzej czy później przekroczysz ów limit - posiadanie zbyt dużej ilości planet skutkuje zaś potężnymi, negatywnymi modyfikatorami dla całej gospodarki. Z tego względu należy tworzyć mniejsze jednostki administracyjne - czyli właśnie sektory.

Istota sektorów polega na tym, że nie da się sprawować nad nimi bezpośredniej kontroli - można jedynie wydawać ogólne polecenia. Oznacza to, że sektory będą samodzielnie decydować o charakterze wznoszonych budynków, konstruowanych okrętach cywilnych oraz rozmieszczeniu mieszkańców w obrębie posiadanych planet. Rola władcy imperium ogranicza się więc jedynie do ustalenia ogólnego profilu ekonomicznego w sektorze oraz wysokości podatków.

Aby dodać do sektora nowe planety, należy wybrać przycisk Zarządzanie sektorem (8) i kliknąć na mały plusik widniejący obok dodawanego układu. Do sektorów można dołączać jedynie tereny bezpośrednio do nich przylegające. Z reguły lepiej jest tworzyć kilka mniejszych sektorów niż jeden potężny - jeśli staną się zbyt silne, mogą pomyśleć o buncie i uzyskaniu częściowej lub pełnej niezależności. O ile przyłączanie nowych układów do sektorów nie wiąże się z żadnym kosztem, o tyle ich odzyskanie wymaga wydania określonej liczby punktów wpływu.

Przy tworzeniu sektorów należy mieć na względzie przede wszystkim względy ekonomiczne i obronne. Okręty wojenne można konstruować jedynie na bezpośrednio kontrolowanych planetach, dlatego nie należy oddawać sektorom układów z kosmoportami. Warto też zachować dla siebie planety o największej wydajności ekonomicznej - każdy sektor zużywa bowiem część zasobów na własne potrzeby, co wiąże się z oczywistym marnotrawstwem.

Aby zapewnić sobie jak największe korzyści, po utworzeniu nowego sektora należy całkowicie zrezygnować z obciążania go podatkami (5) i zapewnić mu duży zapas minerałów oraz energii (6). Dzięki temu sektor będzie w stanie szybko zbudować podstawy swojej gospodarki, przez co w dalszej perspektywie stanie się bardziej dochodowy. Dopiero po uzyskaniu przez sektor stabilności ekonomicznej (wzniesieniu wielu kopalń i elektrowni) warto podwyższyć podatki - ostatecznie: do najwyższego możliwego poziomu. Wszystkie punkty nauki wytwarzane w obrębie sektora są przekazywane imperium niezależnie od wysokości podatków.

Istotne są też profile sektorów, decydujące o charakterze wznoszonych budynków. W przypadku układów znajdujących się w głębi imperium należy inwestować przede wszystkim w ekonomię - z reguły najlepiej sprawdza się tutaj opcja Priorytet finansowy, pozwalająca na zwiększenie przychodów energii. Jeśli w imperium brakuje minerałów lub punktów nauki, lepiej zainwestować w Priorytet przemysłowy lub Priorytet badawczy. W przypadku sektorów granicznych należy natomiast postawić na Priorytet wojskowy, skłaniający zarządców do budowania baz obronnych na orbitach planet.

Przywódcy i ich funkcje

Chociaż Stellaris jest grą o kosmicznej skali, nie brakuje w niej także miejsca dla poszczególnych jednostek. W każdym społeczeństwie można znaleźć osoby o wyróżniających się umiejętnościach - warto wykorzystać je dla dobra całego imperium. Te niezwykłe osobistości określa się mianem przywódców. Szczegóły ich dotyczące można znaleźć w oknie Imperium (1), pod zakładką Przywódcy (2). Imperium może korzystać z ograniczonej liczby przywódców, ale ich limit (3) da się podwyższyć dzięki odpowiednim technologiom i ustrojom.

Aby zrekrutować nowego przywódcę, należy poświęcić określoną liczbę punktów wpływu. Wybierając daną osobę warto zwrócić uwagę nie tylko na jej cechy charakteru, ale i wiek - każda jest bowiem śmiertelna i może umrzeć ze starości. Z tej przyczyny nie należy inwestować w postaci w podeszłym wieku. W normalnych okolicznościach średnia życia postaci wynosi około 90 lat, ale może zostać zmodyfikowana przez różne technologie, edykty imperialne, ustroje i cechy rasowe. Wszyscy przywódcy mogą także zginąć podczas walki - na przykład jeśli kierowali flotą, która została zniszczona przez przeciwnika.

Cechą wyróżniającą przywódców jest to, że gromadzą oni doświadczenie. Z każdym kolejnym poziomem mogą zyskać nową cechę charakteru, otrzymują też coraz wyższe premie do gwarantowanych przez siebie pasywnych modyfikatorów. Maksymalny limit poziomów wynosi 5 i nie da się podwyższyć. Doświadczony admirał lub dowódca piechoty potrafi nieraz przechylić szalę zwycięstwa w bitwie, dlatego warto w nich inwestować i dbać o ich trening.

Przywódcy dzielą się na cztery kategorie:

• Zarządcy - przypisywani do planet lub sektorów po kliknięciu na nie. Dają pasywne modyfikatory oddziałujące na cały zarządzany obszar, zależne od posiadanych cech charakteru. Sam fakt posiadania zarządcy zwiększa zadowolenie mieszkańców oraz przyspiesza wznoszenie budynków.
  
  Gromadzą doświadczenie przez: zarządzanie sektorem lub planetą, wznoszenie budynków, rodzenie się nowych populacji na planecie oraz oczyszczanie pól z nieużytków.

• Naukowcy - zarządzają odkryciami naukowymi, można ich także przypisać do statków badawczych, by te były zdolne do eksploracji kosmosu. Wbrew pozorom to właśnie oni są najważniejszymi z przywódców: bez nich badanie nowych technologii jest koszmarnie powolne, a skanowanie układów i planet - całkowicie niemożliwe.
  
  Gromadzą doświadczenie przez: skanowanie planet, odkrywanie technologii, badanie anomalii, pomyślne kończenie projektów specjalnych oraz pomaganie w badaniach na planecie.

• Admirałowie - kierują flotami wojennymi, dając im pasywne modyfikatory. Nie tylko zmniejszają koszt utrzymania kierowanych flot, ale i tempo oddawania strzałów. Pozostałe premie są zależne od cech indywidualnych przywódcy.
  
  Gromadzą doświadczenie przez: branie udziału w bitwach kosmicznych.

• Dowódcy - przewodzą armiom lądowym, zmniejszając koszt ich utrzymania przy równoczesnym zwiększeniu wytrzymałości oddziałów oraz zadawanych przez nie obrażeń. Pozostałe premie są zależne od cech indywidualnych.
  
  Gromadzą doświadczenie przez: branie udziału w bitwach lądowych.

Przywódcy są istotni nie tylko ze względu na gwarantowane przez siebie premie, ale także poprzez fakt, że mogą stać się władcami całego imperium. W zależności od ustroju państwa, władcy mogą być wybierani po upływie swojej kadencji lub po śmierci swego poprzednika. Zwykle nowym liderem zostaję jeden z przywódców, ale zdarzają się także przypadki, w których tworzona jest nowa postać lub korona przypada w udziale liderowi jednej z buntowniczych frakcji.

Osobiste cechy przywódcy, który stał się władcą państwa, oddziałują na całe imperium. Warto pamiętać, że władca automatycznie przestaje pełnić swoją dotychczasową funkcję - co potrafi być szczególnie uciążliwe w przypadku admirałów oraz naukowców. Braki kadrowe należy jak najszybciej nadrabiać, by zminimalizować szkody - w przeciwnym wypadku niepowstrzymana dotychczas flota może nagle przegrać bitwę.

Powrót do spisu treści: Stellaris - poradnik i najlepsze strategie

Następnie: Stellaris - nauka i badania

Zwalczanie frakcji

W każdym państwie prędzej czy później pojawią się postaci pragnące jego upadku. Frakcje to grupy interesów, zrzeszające mieszkańców państwa dążących do realizacji własnych, na ogół sprzecznych z państwowymi interesów. Frakcje są tworzone przez mieszkańców nowo podbitych planet, populacje o etyce sprzecznej z ideologią państwa, przedstawicieli innych ras, niewolników oraz mieszkańców sektorów marzących o niezależności. W sidła frakcji mogą także wpaść dowolne inne populacje, jeśli ich poziom zadowolenia będzie odpowiednio niski.

Panel frakcji można znaleźć, klikając na ikonę Imperium (1) i wybierając zakładkę Frakcje (2). Liczba lojalistów (3) nie ma większego znaczenia - należy natomiast zwrócić uwagę na listę frakcji, a w szczególności ich żądania (4) oraz oddziaływanie (5). Każdy kolejny próg poparcia dla frakcji wiąże się z coraz szkodliwszymi efektami, nierzadko wliczając w to secesję.

Frakcje można zwalczać klikając na przycisk Zarządzaj frakcją (6) i wybierając jedną z dostępnych opcji. Nie warto tego jednak robić - wszystkie wymienione działania wiążą się ze znacznymi wydatkami, opóźniając jedynie to, co nieuniknione. W istocie lepiej walczyć z frakcjami poprzez ich całkowitą eksterminację. W tym celu należy wzmocnić garnizony wszystkich zagrożonych planet poprzez rekrutację jak największej ilości doborowych żołnierzy. Kiedy już dojdzie do rewolucji, imperialni żołnierze pokonają buntowników, tym samym kładąc kres całej frakcji. Nie wiąże się to z żadnymi stratami na buntowniczych planetach - cywile ani budynki nie biorą udziału w walkach.

Otwarte starcie z buntownikami to ostateczność, wymuszająca spore nakłady na obronność państwa. To ledwie leczenie objawów, nie zaś lek na samą chorobę. Aby trwale pozbyć się frakcji i zapewnić sobie spokój, należy pozbawić ich racji istnienia. W tym celu warto zadbać o jak najwyższy poziom zadowolenia mieszkańców oraz zminimalizować wskaźnik rozbieżności etyk, dążąc do jedności ideologicznej państwa. Służą temu odpowiednie budynki, technologie, ustroje, etyki oraz edykty. Więcej informacji na ich temat można znaleźć w odpowiednich rozdziałach poradnika.