Upadek Królestwa, sezon 5 - zakończenie: co się wydarzyło, wyjaśnienie
Podsumowujemy ostatni sezon serialu.
„Upadek Królestwa” opowiada o losach Uthreda z Babbenburga, wojownika rozdartego pomiędzy światem Sasów i wikingów. Choć jego przygody będą kontynuowane w filmie „Siedmu królów musi umrzeć”, to piąty, ostatni już sezon domyka zdecydowaną większość wątków. W tym miejscu podsumowujemy wydarzenia i opisujemy zakończenie finałowego sezonu.
UWAGA NA SPOILERY: Jak wskazuje tytuł strony, zamieszczamy tutaj informacje o fabularnych szczegółach serialu. Jeśli nie chcesz ich poznać, opuść stronę lub wróć tu w przyszłości. Możesz też przejść do działu filmy i seriale lub na stronę główną serwisu i przeczytać codzienną dawkę informacji ze świata gier, seriali i filmów.Na tej stronie - skocz do sekcji:
- Losy bohaterów po 4. sezonie
- Co stało się z Aethelflaed i królestwem Mercji
- Jak kończy się historia Bridy
- Do czego doprowadziły spiski lorda Aethelhelma
- Czy Uthred powrócił do Bebbanburga
Losy bohaterów po 4. sezonie
Od wydarzeń przedstawionych w 4. sezonie minęło około osiem lat. Król Edward planuje zrealizować ambicje swojego ojca i zjednoczyć pod swoim berłem królestwa Wesseksu, Mercji i Nortumbrii. Ambitne plany ma również jego teść, lord Aethelhelm, który pragnie większych wpływów, a w przyszłości tronu dla swojego wnuka, księcia Aelfwearda.
Siostra Edwarda, Aethelflaed zasiada na tronie Mercji. Jest śmiertelnie chora, dlatego planuje przygotować do objęcia tronu swoją córkę, Aelfwynn. Może to jednak stanowić pewien problem, ponieważ wybór następcy muszą zaaprobować lokalni ealdromani. Lord Aethelhelm chce ich przekupić, aby na tronie zasiadł jego wnuk.
Choć Eoforwic leży w granicach królestwa Edwarda, to teren ten należy do Danów. Lokalnymi włościami zarządza Sigtryggr, mąż córki Uthreda, Stiorry. Ze względu na bojowy charakter oraz pogańskie wyznania Danów, stosunki z chrześcijańskimi Sasami pozostają napięte.
Skonfliktowana z Uthredem Brida jeszcze bardziej się zradykalizowała. Zamieszkała na Islandii, gdzie wychowała swoją córkę, a także zebrała wielu popleczników. Struktura armii Bridy przypomina sektę, której członkowie całkowicie podporządkowują się rozkazom przywódczyni. Bez wahania składają swoje życie w ofierze, aby zapewnić sobie błogosławieństwo nordyckich bogów. Brida postanawia wyruszyć do Anglii, aby zemścić się na Uhtredzie.
Uthred wraz ze swoją kompanią zamieszkał w Rumcofie - osadzie położonej nad rzeką, na granicy Mercji,. Stanowi ona ważny punkt handlowy, a także pierwszy posterunek w przypadku najazdu Danów. Główny bohater wychowuje Aethelstana, pierworodnego syna króla. Zapewnia też młodzieńcowi ochronę. Lordowi Aethelhelmowi zależy na pozbyciu się młodzieńca, ponieważ może on konkurować o tron z Aelfweardem.
Co stało się z Aethelflaed i królestwem Mercji
Aethelfladed wybiera się z odwiedzinami do Rumcofy. Wciąż żywi uczucia do Uthreda, lecz ze względu na śluby czystości nie może otwarcie okazywać swych uczuć. Na miejscu dowiaduje się, że jej choroba jest nieuleczalna, a śmierć może nadejść w ciągu kilku miesięcy. Aethelflaed pragnie przygotować swoją córkę do przejęcia tronu, lecz Aelfwynn nie czuje się gotowa do tej roli. Wdaje się też w romans z jednym z członków kompanii Uthreda, Cynlaefem.
Wizytę królowej przerywa niespodziewane przybycie syna Uthreda, Oswalda. Młody mnich został okaleczony przez Bridę. W ten sposób dawna przyjaciółka wysłała sygnał, że powróciła i pragnie się zemścić. Pierwszym celem ataku ma być Eoforwic, w którym przebywa Stiorra, dlatego Utred bez wahania wyrusza na pomoc miastu. Prosi królową Mercji o pomoc jej armii, lecz ta odmawia ze względu na konieczność ochrony własnych ziem.
Królowa nie mówi Uthredowi o swojej chorobie, aby nie rozpraszać go podczas misji. Prosi jego przyjaciela, Finana, aby wyjawił mu prawdę dopiero, gdy zwyciężą. Zdaje sobie też sprawę, że może nie dożyć jego powrotu.
Kiedy Aethelflaed powróciła do Aegelesburga, jej stan zdrowia znacznie się pogorszył. Obawia się też o los swojej córki, ponieważ wybór władcy Mercji nigdy nie przebiega spokojnie. Intuicja jej nie myli - lord Aethelhem przekupił mercjańskich ealdromanów, aby głosowali przeciwko Aelfwynn. Pragnie, aby tron zajął jego wnuk.
Do Aegelsburga przybywa Uthred. Po raz ostatni spotyka się z ukochaną, a ta umiera w jego ramionach. Na miejsce dotarł także król Edward, który ma własne plany względem Mercji. Zlecił zabicie Ealdormanów, zanim dotrą do zamku. Dzięki temu mógł sam ogłosić się władcą Mercji, łącząc ją z królestwem Wesseksu. Choć ten brutalny ruch spotkał się z ogólną dezaprobatą, to, zdaniem króla, zapobiegł on potencjalnym konfliktom o tron.
O los Aelfwynn obawia się jej babcia, królowa Aelswith. Wraz z wnuczką oraz uzdrowicielką Eadith uciekają z Mercji, lecz nie mogą czuć się bezpiecznie, ze względu na czyhających na nich ludzi lorda Aethelhelma. Ostatecznie udaje im się porwać młodą księżniczkę. Lord ma wobec niej plany - pragnie zaoferować jej rękę królowi Szkocji. Aelswith zwraca się z prośbą do Edwarda o pomoc w jej uratowaniu, ten jednak nie chce jednak dać się sprowokować Aethelhelmowi.
Jak kończy się historia Bridy
Do Eoforwic przybywa owiany złą sławą brat Sigtryggra, Rognvaldr. Udaje on nieszkodliwego pijaczynę, lecz tak naprawdę należy do armii Bridy. Pomaga jej w przeprowadzeniu ataku na miasto. Brida przejmuje władzę, morduje lokalnych chrześcijan, więzi duńskich wojowników, a wybrane przez swoją córkę duńskie kobiety składa w ofierze bogom. Sigtryggr zostaje wygnany, a Stiorra ukrywa się w kanałach.
Uthred, kiedy dowiaduje się, że życie jego córki jest zagrożone, niezwłocznie wybiera się do Eoforwic. Jako że nie może liczyć na pomoc armii Mercji, a ma do dyspozycji jedynie garstkę konnicy, postanawia uciec się do fortelu. Po drodze spotyka Sigtryggra i razem z nim dostaje się do miasta za pomocą kanałów. Dzięki temu jest w stanie wziąć Bridę z zaskoczenia, uwolnić więźniów, a także otworzyć bramę i wpuścić konnicę.
Fortel się udaje. Podczas bitwy tragicznie ginie córka Bridy. Uthred, widząc rozpacz dawnej przyjaciółki, pozwala jej uciec. Plany jej wyśledzenia musi odłożyć na później, ponieważ dowiaduje się o chorobie Aethelflaed.
Brida ucieka wraz z garstką swoich ludzi. Bierze w niewolę ojca Pyrliga, torturując go i wylewając na niego swój żal. Cierpi po stracie córki i mówi duchownemu, aby poprosił swojego Boga o przywrócenie jej życia. Zachowanie Bridy i chęć składania kolejnych ofiar zniechęca resztkę jej ludzi, którzy postanawiają odejść.
Kobieta zostaje sama z Pyrligiem. Ksiądz przynosi jej słowa otuchy i pomaga pogodzić się ze śmiercią córki. Kobieta uspokaja się, a także zaczyna wierzyć, że dozna odkupienia swoich win. Myśli także o przebaczeniu Uthredowi i pojednaniu się z nim.
.jpg?width=1920&height=1920&fit=bounds&quality=80&format=jpg&auto=webp)
Duchowny i duńska wojowniczka wyruszają na spotkanie z Uthredem. Pyrlig dowiaduje się, że niedawno wybuchł konflikt między Sasami i Danami, lecz zataił tę informację przed swoją towarzyszką. Kiedy ta poznała prawdę, zrezygnowała z myśli o pojednaniu się. Zraniła księdza i wysłała go do Uthreda z wiadomością.
Brida wyzwała swojego dawnego towarzysza na pojedynek na śmierć i życie w ruinach posiadłości, w której wychowywali się w dzieciństwie. Walka potoczyła się na korzyść Uthreda. Ten nie chce jednak zabijać przyjaciółki, oferując jej przebaczenie. Moment pojednania przerwała jednak niespodziewana śmierć Bridy. Została ugodzona strzałą, wystrzeloną przez Stiorrę. Córka Uthreda uważała Bridę za zagrożenie i nie rozumiała pobłażliwości okazywanej przez ojca.
Do czego doprowadziły spiski lorda Aethelhelma
Sytuacja w królewskim zamku jest napięta. Edward nie żywi uczuć do swojej żony, Aelfflaed. Nie kryje też swoich licznych romansów z innymi kobietami. Zaczyna też żywić głębsze uczucia do przyjaciółki z dzieciństwa, lady Eadgifu. Król zdaje sobie też sprawę z machinacji swojego teścia Aethelhelma, lecz ze względu na jego majątek i hojne finansowanie korony nie może go odprawić.
Aby posadzić swojego wnuka, Aelfwearda, lord Aethelhelm ucieka się do najpodlejszych metod. Wysyła do Rumcofy zabójców, którzy mieliby pozbyć się drugiego syna króla, Aethelstana. Chłopakowi udaje się jednak ujść z życiem. Plan obsadzenia wnuka na tronie Mercji poprzez przekupienie lokalnych ealdormanów również spala na panewce.
Aethelhelm postanawia więc wywołać konflikt między Sasami z Winchesteru i Danami z Eoforwic. Wysyła swoich ludzi, aby zabili wizjonerkę, pielgrzymującą ze świętym gobelinem. Winą za tę zbrodnię chce zrzucić na Danów. Sprawy przybrały jednak tragiczny i niespodziewany obrót. W ostatniej chwili do pielgrzymki dołączyła królowa Aelfflaed. Podczas napadu to właśnie ona podała się za wizjonerkę, tym samym oddając za nią życie. W ten sposób Aethelhelm nieświadomie doprowadził do zabicia własnej córki.
Prowokacja jednak zadziałała. Aehthelhelm, nie wiedząc jeszcze o śmierci córki, namawia Edwarda do ataku na Danów. Twierdzi też, że Uthred z nimi współpracuje. Król postanowił wyruszyć z armią do Eoforwic, a lorda wysłał do króla Szkotów, Konstantyna, aby ten poinformował go o konflikcie na granicy i zapewnił, że Szkocja nie ma się czym martwić.
W międzyczasie zwłoki królowej zostały odnalezione przez duńskiego kupca Haestena i dostarczone do Rumcofy. Pod nieobecność Uthreda ludzie Aethelhelma zaatakowali osadę, dokonując rzezi mieszkających tam Danów. W trakcie walk śmierć poniósł Osferth, przyrodni brat króla i wierny towarzysz Uthreda.
Uthred i jego towarzysze przejrzeli plan lorda i postanowili zapobiec nadchodzącemu konfliktowi. Na to było jednak już za późno. Ludzie Sigtryggra zaatakowali znienacka obóz Aethelhelma. Sprawy potoczyłyby się po myśli Danów, lecz gdy na miejsce przybyła konnica króla Edwarda, nie mieli już żadnych szans. Uthredowi w końcu udało się uspokoić nastroje, lecz król i tak postanowił wyciągnąć wobec Danów konsekencje.
Edward chciał ukarać Sigtryggra śmiercią, lecz za namową Uthreda postanowił dać mu szansę, a także obiecał nie krzywdzić Stiorry. Zaoferował duńskiemu władcy układ: mógłby on zachować władzę w Eoforwic, lecz musiałby odrzucić swoich bogów i przyjąć chrzest. Sigtryggr odmawia, za co zostaje ścięty. Król proponuje przejęcie władzy na podobnych warunkach Stiorrze. Uthred namawia córkę do ugody, lecz ta, wściekła na króla i rozgoryczona postawą ojca, postanawia zebrać swoich ludzi i opuścić Eoforwic.
Aethelhelmowi udało się uciec z pola bitwy. Choć wyrzuty sumienia po śmierci córki niemal doprowadziły go do targnięcia się na własne życie, postanowił nie poddawać się i dalej realizować swój plan. Udał się do króla Szkocji, oferując mu pomoc w podbiciu Anglii i Nortumbrii, a także rękę pojmanej przez jego ludzi Aelfwynn. Lord, jego wnuk, a także pojmana księżniczka otrzymują gościnę w Bebbanburgu – twierdzy, która przed laty należała do rodziny Uthreda.
Czy Uthred powrócił do Bebbanburga
Po śmierci Aethelflaed, Bridy oraz konflikcie z córką Uthred nie chce angażować się w dalszą wojaczkę i poszukiwania lorda Athelhelma. Pragnie spokojnego, wolnego od konfliktów życia w Rumcofie. Kiedy dowiaduje się, że lord, jak i porwana księżniczka przebywają w jego rodzinnym Bebbanburgu, od razu zmienia plany. Po raz pierwszy od dawna dostrzega nadzieję na odzyskanie rodzinnej twierdzy.
Przeszkodą w realizacji planu jest jednak powściągliwość króla Edwarda. Nie chce on kolejny raz dać się sprowokować Aethelhelmowi. Postanawia więc nie wysyłać armii, a także nie ratować swojej siostrzenicy. Aby uniknąć rozlewu krwi, chce dogadać się ze szkockim królem i podzielić Nortumbrię na pół. Spotyka się to ze stanowczym sprzeciwem niemal wszystkich sojuszników i krewnych króla, którzy stają murem za Uthredem. Ostatecznie Edward ulega i zbiera armię do wymarszu na Bebbanburg.
Zdobycie twierdzy nie jest łatwym zadaniem, dlatego Uthred opracowuje plan. Kiedy Haesten i Hild odciągną uwagę straży, Uthred wraz z Finanem i Sihtricem wejdą do Bebbanburga tajnym przejściem i uratują Aelfwynn, zanim zacznie się bitwa. Ostatecznie plan nie do końca się udaje. Intruzi zostają wykryci, a król rozpoczyna oblężenie, zanim Uthred dał sygnał do ataku.
Żonierze z Bebbanburga udają odwrót, co zachęca króla do ataku. Jednocześnie z odsieczą przybywają Szkoci, atakując Sasów z zaskoczenia i spychając ich w stronę stromych klifów. Wszystko zwiastowało przegraną Edwarda, lecz do bitwy niespodziewanie dołączyli Danowie pod wodzą Stiorry. Połączone siły Sasów i Danów odparły atak Szkotów, a twierdza została zdobyta.
W tym czasie Hild pomogła w ucieczce Aelfwynn. Dziewczyna schodzi się z ukochanym Cynlaefem. Aethelstan dotarł do ukrywającego się w zamku lorda Aethelhelma. W obecności Aelfwearda wyjawił prawdę to tym, co doprowadziło do śmierci Aelfflaed. Targany wyrzutami sumienia lord popełnia samobójstwo, a spiskujący wraz z nim wnuk zostaje pojmany. Uthred zaś mści się na swoim kuzynie Wihtgarze, który dotychczas władał Bebbanburgiem. Spotkał się też se swoim pierworodnym synem Osbertem.
Uthredowi w końcu, po wielu latach, udało się odzyskać Bebbanburg. Król chce, aby przysiągł mu wierność i pomógł w ataku na Szkocję. Uthred, ku zaskoczeniu Edwarda, odmawia. Informuje go, że zawarł porozumienie z królem Konstantynem. Szkocja przestanie sobie rościć prawa do tych ziem, jeśli pozostaną one niezależne. W ten sposób Bebbanburg stał się terytorium wolnym zarówno od wpływów Sasów, jak i Szkotów, a także miejscem przyjaznym dla chrześcijan, jak i dla pogan.
Więcej o serialu Upadek Królestwa: