Wiedźmin (serial), sezon 3 - zakończenie: co się wydarzyło, wyjaśnienie
Podsumowujemy losy Geralta, Ciri i Yennefer.
Po wydarzeniach z poprzedniego sezonu Geralt i Yennefer muszą chronić Ciri przed czyhającymi na nią zagrożeniami. Staje się to coraz trudniejsze, ponieważ na Kontynencie eskalują kolejne konflikty, a widmo wojny z Nilfgaardem staje się coraz wyraźniejsze. W tym miejscu podsumowujemy i wyjaśniamy wydarzenia z pierwszej części trzeciego sezonu „Wiedźmina”.
UWAGA NA SPOILERY: Jak wskazuje tytuł strony, zamieszczamy tutaj informacje o fabularnych szczegółach filmu. Jeśli nie chcesz ich poznać, opuść stronę lub wróć tu w przyszłości. Możesz też przejść do działu filmy i seriale lub na stronę główną serwisu i przeczytać codzienną dawkę informacji ze świata gier, seriali i filmów.
Na tej stronie - skocz do sekcji:
- Losy bohaterów po 2. sezonie
- Kto i dlaczego poszukuje Ciri
- Podejrzane wydarzenia w Aretuzie
- Poszukiwania Rience'a
- Wątek Redanii i Jaskra
- Konklawe magów na Thanedd
- Komu służy Rience
- Pucz na Thanedd
- W jakim miejscu kończą bohaterowie
- Dalsze losy Ciri
Losy bohaterów po 2. sezonie
Geralt, Yennefer i Ciri wspólnie opuszczają Kaer Morhen, poszukując schronienia, ponieważ wiele osób chce dopaść dziewczynę. Przoduje w tym tajemniczy mag Rience. Trójka uciekinierów stara się żyć jak rodzina, lecz w takich warunkach nie jest to łatwe. Yennefer stara się odbudować zaufanie Ciri i Geralta po porwaniu dziewczyny w 2. sezonie.
Po kolejnej zmianie zamieszkania trójka głównych bohaterów stwierdza, że dalsze ukrywanie się nie ma już sensu. Postanawiają się rozdzielić. Wiedźmin wyrusza, aby odnaleźć i pozbyć się Rience'a, a Yennefer chce wysłać Ciri na nauki do Aretuzy, szkoły magii na wyspie Thanedd.
W międzyczasie narasta konflikt między nieludźmi i królestwami Północy. Francesca Findabair, współpracując z Nilfgaardem, kieruje napadającymi ludzi komandami Wiewiórek. Oskarża północ o śmierć jej dziecka i zaognia konflikt, mordując ludzkie dzieci. Tak naprawdę za zabójstwem stoi cesarz Emhyr van Emreis, pragnący zyskać jej przychylność i pomoc w walce z północą.
Okazuje się, że Duny, uznany za zmarłego ojciec Ciri to tak naprawdę Emhyr Van Emreis. Konfrontuje się tam z Cahirem i Fringillą, których kara za zdradę i niesubordynację. Emhyr musi pomagać Wiewiórkom w napadach, a Fringilla zostaje zmuszona do sprawdzania, czy dostarczane cesarzowi wino nie jest zatrute. W pewnym momencie udaje jej się uciec z niewoli
Kto i dlaczego poszukuje Ciri
Motywy poszukiwania Ciri przez Emhyra są osobiste. Jako ojciec, chce odzyskać swoją córkę. Cesarz wierzy też, że z królową u boku będzie w stanie zakończyć wojny na Kontynencie. Możliwe, że, wzorem książek, będzie chciał wziąć ślub z Ciri. Cahir odzyskuje zaufanie cesarza, mordując buntującemu się przeciwko Francesce Findabair elfa Gallatina. Ostatecznie zostaje wysłany, aby zawrzeć sojusz z elfią przywódczynią i razem z nią odnaleźć dziewczynę. Cesarz chce wysłużyć się Francescą we własnych celach.
Sama Francesca pragnie odnaleźć Ciri z zupełnie innych powodów. Dowiedziawszy się od Istredda, że dziewczyna jest dzieckiem Starszej Krwi, upatruje w niej nadziei na wybawienie dla elfów. Podejmuje nawet bezskuteczną próbę odbicia jej z rąk Geralta. Część elfów uważa poszukiwania Ciri za mrzonki, a przewodził w tym zabity na zlecenie Emhyra Gallatin.
Ciri wzbudza również zainteresowanie królestw północy. Jest to szczególnie widoczne po stronie Redanii. Na odnalezieniu dziewczyny zależy Sigmuntowi Dijkstrze, dowódcy redańskiego wywiadu, a także Filippie Eilhart, czarodziejce doradzającej królowi Vizimirowi. Oboje uważają, że cintryjska księżniczka byłaby dobrą partią dla króla.
Tropem Cirilli wyrusza wielu szemranych typów, skuszonych nagrodą za jej odnalezienie. Najniebezpieczniejszym z nich wydaje się mag-renegat Rience. W drugim sezonie dowiadujemy się, że współpracuje on z czarodziejką Lydią Van Bredevoort. Oboje działają na rzecz Nilfgaardu, lecz dowodzi nimi inny, tajemniczy mocodawca. Odkrycie jego tożsamości staje się jednym z głównych wątków tego sezonu.
Dziewczynie grozi jeszcze jedno niebezpieczeństwo. W pościg za nią wyrusza Dziki Gon, przed którym ratuje ją Geralt. Z niepokojem odkrywają, że jeźdźcy nie są jedynie upiorami, a posiadającymi fizyczną formę istotami.
Podejrzane wydarzenia w Aretuzie
Yennefer i Ciri wspólnie podróżują do Aretuzy. Aby przyjęcie dziewczyny było możliwe, Yen musi najpierw wkupić się w łaski zarządzającej szkołą magii Tissai de Vries. Po ucieczce z Cahirem w drugim sezonie relacje między Yennefer a Bractwem Magów są napięte.
Yen spotyka się z Tissaią, Sabriną i Margaritą w Gors Velen. Czarodziejki spólnie biesiadują w łaźni, traktując Ciri jak służkę. Dziewczyna buntuje się, a Yennefer tłumaczy jej na uboczu, że cała ta szopka to tylko gra pozorów, aby wkupić się w łaski czarodziejek z Aretuzy. Dochodzi między nimi do kłótni, po której Ciri ucieka.
W samej Aretuzie nie jest jednak bezpiecznie. Triss odkrywa, że uczennice znikają w tajemniczych okolicznościach. Jedną z nich jest niejaka Teryn. Co ciekawe, są to wyłącznie dziewczyny o elfich korzeniach. Portale otwierane na terenie szkoły są spaczone i nie działają prawidłowo, przez co Yennefer nieomal spada z klifu. Istredd podejrzewa, że ktoś w szkole magii wszedł w posiadanie starożytnej księgi, traktującej o wpływających na Koniunkcję Sfer monolitach.
Yennefer po przybyciu do Aretuzy przekonuje czarodziejów do zorganizowania Konklawe. Dzięki temu będą mogli oni dojść do porozumienia i zjednoczyć się w obliczu nadchodzącej wojny. Poprzedzający Konklawe bal to również doskonała okazja, by wybadać, kto stoi za Riencem. W międzyczasie kiełkuje romans między Tissaią i Vilgefortzem. Czarodziej daje ukochanej w podarku bransoletkę wykonaną z charakterystycznych kamieni szlachetnych - amolitów.
Poszukiwania Rience'a
Aby uzyskać więcej informacji, Geralt udaje się do detektywów, Codringera i Fenn. Tam dowiaduje się, że Rience służy innemu, potężniejszemu magowi. Co prawda nie znają jego tożsamości, ale wiedzą, że ma siedzibę w zamku Vulipane, niedaleko kopalni amolitu. Wiedźmin wyrusza w drogę. Niedługo później detektywów odwiedza Rience. Dowiadując się, że wyjawili wiedźminowi informacje, zabija ich.
W zamku Vulipane Geralt natrafia na dziwne monstrum, będące zlepkiem ludzkich ciał oraz trzech kobiecych głów. Stworzenie to z pewnością było efektem magicznych eksperymentów. Po uporaniu się z potworem odnajduje dziewczynę łudząco podobną do Ciri. Ponadto jest ona przekonana, że faktycznie jest cintryjską księżniczką.
Stan psychiczny Teryn jest bardzo niestabilny. Wiedźmin zabiera ją do zaprzyjaźnionej druidki. Z jej pomocą odkrywa, że dziewczyna ma na imię Teryn. Kiedy dziewczyna chwilowo odzyskuje świadomość, wyjawia, że eksperymenty na niej przeprowadzał pewien mag, a towarzyszyła mu kobieta o dziwnym głosie, która nie poruszała ustami.
Geralt spotyka się z Ciri i razem z Jaskrem wyruszają do Aretuzy. Dzięki informacjom zebranym przez Wiedźmina, Yennefer, Triss i Istredda udaje się wytypować głównego podejrzanego. Jest nim Stregobor, który już niegdyś eksperymentował na młodych kobietach. Ich elfie pochodzenie, a także wejście w posiadanie księgi o Koniunkcji mogłoby świadczyć, że chce on wypędzić elfy z tego świata. Uważają też, że chciał dopaść Ciri.
Wątek Redanii i Jaskra
Choć władzę w Redanii sprawuje niezbyt lotny król Vizimir, to za sznurki tak naprawdę pociągają Dijkstra i Filippa. Pragną sprowadzić na dwór Ciri, a o pomoc w tym proszą Jaskra. Bard zostaje przekonany dzięki urokowi i zręcznemu językowi królewskiego brata, Radowida. W zamian za sprowadzenie Ciri prosi o pomoc w pozbyciu się Rience'a.
Dowódca szpiegów i czarodziejka dostrzegają w księciu potencjał i wciągają go w swoje polityczne gierki. Radowid przekazuje Dijsktrze ważną informację: Vizimir z pomocą swojej żony, królowej Hedwig, potajemnie pertraktuje z Nilfgaardem. W zamian za pokój obiecał oddać najeźdźcy Ciri. Dijkstra bezskutecznie próbuje odwieść króla od tego pomysłu. Ostatecznie ucieka się do brutalnych metod.
Filippa i Dijsktra zlecają zabójstwo Hedwig, a winę zrzucają na Nilfgaardczyków. Udaje im się osiągnąć swój cel, ponieważ król zrywa pertraktacje z Nilfgaardem. Radowid uważa, że Dijkstra posunął się za daleko i chce wyjawić prawdę bratu. Szef szpiegów zastrasza jednak księcia, aby ten zachował milczenie.
Egzekucji królowej dokonała służąca, Eva. Podczas rozmowy z Filippą wspomina o nilfgaardzkiej emisariuszce. Kobieta mówiła, nie poruszając ustami. O tej samej osobie mówiła wiedźminowi Teryn.
Do Redanii przybywa Yennefer, aby osobiście zaprosić Filippę na Konklawe Magów. Redańska magiczka dotychczas dystansowała się od Bractwa Czarodziejów i początkowo odmawia, lecz król Vizimir rozkazuje jej wyruszyć. Towarzyszyć jej mają Dijkstra i Radowid. Para szpiegów postanawia wykorzystać obecność na balu do odkrycia, kto spośród czarodziejów kolaboruje z Nilfgaardem.
W międzyczasie dochodzi do kilku spotkań Jaskra z Radowidem. Panowie zaczynają pałać do siebie uczuciem. Jaskier, przyzwyczajony do przelotnych romansów, początkowo odrzuca myśl o zauroczeniu. Ostatecznie daje upust uczuciom, potajemnie spotykając się z księciem przed Konklawe na wyspie Thanedd.
Bal Magów na Thanedd
Bal zorganizowany w ramach Konklawe jest doskonałą okazją, aby porozmawiać z podejrzanymi, a także udowodnić winę Stregobora. Yennefer, Geralt, Triss i Istredd postanawiają odciągnąć uwagę zebranych tam magów ustawioną bójką, aby móc w międzyczasie wymknąć się i znaleźć dowody winy głównego podejrzanego.
Yennefer dociera do komnaty maga, gdzie odnajduje spis zaginionych uczennic oraz poszukiwaną przez Istredda księgę. Stregobor przyznaje, że chciałby pozbyć się elfów, lecz twierdzi, że nie interesuje go Ciri. Na miejsce przybywa Tissaia, która decyduje o zaaresztowaniu Stregobora, który zostanie osądzony po Konklawe. Kobieta gubi też bransoletkę od Vilgefortza, którą podnosi Geralt.
Podczas tańca Wiedźmin po raz pierwszy wyznaje Yennefer miłość. Ich relacja, nadszarpnięta działaniami czarodziejki pod koniec 2. sezonu, odżywa. Wspólnie odpoczywają, a także wymieniają się informacjami zdobytymi podczas uroczystości.
Komu służy Rience
Na balu doszło do kilku ciekawych rozmów. Dijkstra zasugerował Geraltowi, że nie może on pozostać neutralny i wkrótce będzie musiał opowiedzieć się albo za Nilfgaardem, albo za Północą. Filippa wspomniała Yennefer o Lydii, która cierpi z powodu miłości. Vilgefortz zaś opowiedział Geraltowi o swoim ulubionym obrazie, który prezentuje klify na wyspie Thanedd. Podobnie jak Dijkstra, mag mówi wiedźminowi, że ten będzie musiał końcu zdecydować, po której stanie stronie w obliczu zbliżającego się konfliktu.
Okazuje się, że bransoletka Tissai jest wykonana z tego samego materiału, co kolczyki Lydii - amolitu. Dzięki tej wiedzy, a także informacji o nieszczęśliwym zauroczeniu Lydii dochodzą do wniosku, że musi ona być zakochana w Vilgefortzu. Amolit wydobywany jest niedaleko zamku, w którym Geralt znalazł fałszywą Ciri. Dziewczyna wspominała również o kobiecie z dziwnym głosem. Lydia, ze względu na obrażenia twarzy nie jest w stanie mówić i porozumiewa się telepatycznie.
Scena ukazana na ulubionym obrazie Vilgefortza rozgrywa się w tym samym miejscu, do którego zaprowadził Yennefer fałszywy teleport. Dzięki tym powiązaniom Geralt i Yen dochodzą do wniosku, że za Riencem i fałszywą Ciri stał nie Stregobor, a Vilgefortz. Jako widzowie wiemy, że Lydia współpracuje z Riencem i Nilfgaardem, a dzięki odkrytym przez wiedźmina i czarodziejkę informacjom poznajemy tożsamość tajemniczego mocodawcy.
Geralt opuszcza komnatę, aby ostrzec Tissaię. Dochodzą go niepokojące krzyki. Zostaje zaskoczony przez Dijkstrę, który przykłada mu sztylet do szyi, mówiąc: „trzeba było wybrać stronę, wiedźminie.”
Pucz na Thanedd
Okazuje się, że Disjktra i Filippa doskonale wiedzieli, że Vilgefortz współpracuje z Nilfgaardem. Wraz z nim aresztowali tych magów, którzy nie opowiedzieli się jednoznacznie po stronie Redanii. Tissaia za pomocą zaklęcia wyzwala czarodziejów i wywiązuje się walka. Dijkstra oczekuje na przybycie redańskich statków, lecz zamiast nich na wyspę docierają służący Nilfgaardowi Scoia'tael pod dowództwem Franceski. Towarzyszy im Cahir, na miejsce dociera też Fringilla. Wydarzenie to można uznać za rozpoczęcie wojny Nilfgaardu z północą.
Magowie i Redańczycy muszą stawić czoła nowemu, dużo bardziej brutalnemu zagrożeniu. Vilgefortz wyznaje Tissai, ze wykorzystał jej uczucie do swoich celów. Zraniona i wściekła rektorka Aretuzy rzuca potężny czar, Piorun Alzura, raniący zarówno wrogów, jak i sprzymierzeńców. Geralt i Yen uciekają z Aretuzy. Zatrzymuje ich Rience, którego Geralt pozbawia głowy. Yennefer, widząc działania Tissai, wraca do szkoły magii, a Geralt i Ciri uciekają.
Podczas ucieczki dogania ich Cahir. Ciri wyzywa go na pojedynek, lecz ten nie chce z nią walczyć. Pozwala księżniczce, aby ta zemściła się na nim, pozbawiając go życia. Prosi tez o wybaczenie. Zanim dziewczyna zdążyła cokolwiek zrobić, nadjechał oddział Scoia'tael. Cahir zatrzymuje ich, umożliwiając Ciri i Geraltowi ucieczkę.
Geralta zatrzymuje Vilgefortz. Wywiązuje się walka, którą wygrywa mag, zostawiając Geralta w stanie bliskim śmierci. Zwycięzca pojedynku za Ciri, która udała się do wieży Tor Lara. Dziewczyna nawiązuje tam kontakt z tajemniczym monolitem, w wyniku którego wieża wybucha, a ona sama teleportuje się na pustynię Korath.
W jakim miejscu kończą bohaterowie
Triss ostatkiem sił ratuje Geralta i zabiera go do lasu Brokilon, aby uleczyły go driady. Nad ledwo żywym wiedźminem pieczę sprawuje łuczniczka Milva. Jaskier przynosi mu wieści, że Ciri trafiła na dwór Emhyra. Wiedźmin, gdy tylko odzyskuje siły, wyrusza z bardem i Milvą, aby uwolnić przybraną córkę.
Podczas walki w Thanedd zginęlo wielu czarodziejów. Tissaia z rozpaczy i poczucia winy popełnia samobójstwo. Yennefer, Triss, Keira, Sabrina i Margarita postanawiają powołać do życia nową Lożę Czarodziejek.
Francesca i Fringilla przybywają do Emhyra, chwaląc się sukcesem na Thanedd. W zamian proszą o stanowisko namiestniczek Cintry. Cesarz zgadza się, lecz chce, aby oddziały Scoia'tael nie podążały za Francescą, a uczestniczyły w rozpoczętej właśnie wojnie z północą. Fringilla wyjawia przywódczyni elfów, że za śmiercią jej dziecka stoi Emhyr, który właśnie tym sposobem wmanipulował w wojnę. Francesca przysięga się zemścić.
Vilgefortz przeżył wybuch wieży, w wyniku którego jego twarz została na stałe oszpecona. Sprowadza na zamek swojego mocodawcy fałszywą Ciri, którą Emhyr wita z honorami. Wieść o właśnie odnalezionej księżniczce Cintry roznosi się po świecie.
Dijkstra podczas walk na Thanedd został pokiereszowany przez Geralta. Radowidowi udało się uciec dzięki wskazówkom Jaskra. Odnajduje go Filippa i zabiera na redański dwór. Król Vizimir jest niezadowolony z nieudanego przewrotu, zapowiadając konsekwencje dla Dijsktry i Filippy. Czarodziejka uprzedza ruch króla, zlecając jego zabójstwo. Następcą zostaje ogłoszony Radowid, któremu nie widzi się przejęcie władzy. Wie, że teraz nie uwolni się spod wpływu i knowań szefa wywiadu i czarodziejki.
Dalsze losy Ciri
Podczas wybuchu wieży Ciri została teleportowana na pustynię i Korath. Spotyka tam młodego jednorożca, z którym wspólnie zaczyna walczyć o przeżycie. W wizjach odwiedzają ją matka i babka, a także tajemnicza postać w kapturze. Okazuje się nią być Falka - elfka, która rozpoczęła niegdyś krwawa rebelię i spłonęła za to na stosie.
Kiedy jednorożec zostaje ranny, Falka nakłania Ciri do wyleczenia go za pomocą zakazanej, mrocznej magii ognia. Uratowane zwierze wyraźnie boi się dziewczyny i ucieka, a ona sama daje się pochłonąć zapoczątkowanym przez Falkę mrocznym wizjom o zemście i potędze. Ostatecznie wyrzeka się magii, po czym mdleje.
Odnajdują ją ludzie, którzy rozpoznają w niej dziewczynę poszukiwaną przez Emhyra. Przetrzymują ją w gospodzie wraz z Kayleighem, szefem gangu młodocianych rzezimieszków, zwanych Szczurami. Chłopak uwalnia się z pomocą Ciri, a niebawem przybywa reszta kompanii. Jest wśród nich Mistle, dziewczyna, która okradła Ciri w Gors Velen. Księżniczka Cintry zabija swojego porywacza w pojedynku. Jest to jej pierwsza ludzka ofiara śmiertelna. Dziewczyna, zapytana przez Szczury o imię, przedstawia się jako Falka.