Jak Dying Light 2 działa na PS5 i Xbox Series X/S - analiza Digital Foundry
Wybór pomiędzy 4K, 60 FPS i śledzeniem promieni.
Techland słynie z oferowania niezwykłego poziomu grafiki w grach i nie inaczej jest z Dying Light 2, gdzie autorska technologia C-Engine gra pierwsze skrzypce. Deweloper zapewniał, że tytuł będzie pomostem między dwiema generacjami konsol, jednocześnie w pełni wykorzystując możliwości najnowszego sprzętu: bogactwo grafiki, szybkie ładowanie, ulepszoną fizykę, poprawione animacje oraz sztuczną inteligencję. Nasze pierwsze wrażenia? Dying Light 2 wygląda olśniewająco, ale nie ma co ukrywać, że wyciska siódme poty z GPU konsoli.
Na konsolach PS5 oraz Xbox Series X dostępne są trzy tryby graficzne, a każdy ma coś innego do zaoferowania. Niestety, konsole po prostu nie mają na tyle mocy, by zapewnić funkcje wszystkich trzech trybów jednocześnie. Do tego potrzeba komputera z najwyższej półki (gdzie DL2 obsługuje jeszcze więcej funkcji graficznych), ale o tym porozmawiamy kiedy indziej.
Nie daj się zwieść pięknym widokom! Villedor to niebezpieczne miejsce - sprawdź nasz poradnik i solucję do Dying Light 2
Teraz zadajmy sobie proste pytanie: jak gra działa na PlayStation 5 i Xbox Series X/S? Czy tryby 30 lub 60 klatek wystarczają do komfortowej gry, a może warto się pokusić o opcjonalne śledzenie promieni? Dying Light 2 bez wątpienia wygląda fantastycznie na wszystkich trzech konsolach obecnej generacji. Tereny leśne nie sprawiają żadnych problemów, z jedynie okazjonalnymi spadkami płynności. Nawet na Xbox Series S animacje, jakość tekstur i oświetlenie są porównywalne z mocniejszymi konsolami - jedyną różnicą jest niższa rozdzielczość i płynność rozgrywki. Zacznijmy od złych wieści - na Xbox Series S nie znajdziemy różnych trybów graficznych. Gra jest ustawiona na stałe 30 klatek na sekundę przy rozdzielczości 1080p (te same ograniczenia zobaczymy na konsolach poprzedniej generacji). Ray tracing również został całkowicie wycięty na budżetowym sprzęcie od Microsoftu.
Z tego powodu, Dying Light 2 na PS5 oraz Xbox Series X jest nieco bardziej interesujące. Domyślnie, zaraz po uruchomieniu, gra przestawia się w tryb wydajności. Tutaj rozdzielczość ustawiono na FullHD, jednak tytuł działa w niemal stałych 60 kl/s. Zastosowana optymalizacja robi wrażenie, ponieważ tytuł nie korzysta z dynamicznego skalowania rozdzielczości. Użycie stosunkowo niskiej rozdzielczości natywnej i ograniczonego wygładzania krawędzi sprawia, że gra wygląda bardzo „miękko”. Mimo to, tryb wydajności zapewnia najlepsze wrażenia w segmentach parkourowych. W tym trybie niższe jest również opóźnienie kontrolera. Krążą pogłoski o ekskluzywnym dla Series X trybie odblokowującym limit 60 klatek na telewizorach 120 Hz, jednak w momencie pisania tekstu nie jest jeszcze dostępny.
Następny jest tryb rozdzielczości, drastycznie poprawiający jakość obrazu dzięki zwiększeniu rozdzielczości do 3200×1800 na PS5 i 3456×1944 na Xbox Series X. Zagęszczenie pikseli jest o 16,6 procent większe na sprzęcie Microsoftu, jednak ciężko zauważyć różnicę gołym okiem. W trybie rozdzielczości mamy do czynienia ze stałymi 30 FPS-ami, z jedynie bardzo, bardzo rzadkimi spadkami w konkretnych sytuacjach - na przykład przy skokach do wody. Pod tym względem PS5 i Series X radzą sobie podobnie. Na Xbox Series S spadki są bardziej zauważalne, jednak nie wpływają na jakość zabawy.
Ostatni jest tryb jakości, gdzie mamy do czynienia z rozdzielczością 1080p i limitem 30 klatek. Dzięki temu procesor graficzny konsoli ma dość mocy, by zapewnić pełen ray tracing cieni oraz ambient occlusion, nadając grze zdecydowanie więcej głębi i realizmu - zwłaszcza na otwartych przestrzeniach. Roślinność zmienia się niemal nie do poznania dzięki dodatkowej warstwie cieni. Dzięki śledzeniu promieni, cienie postaci stają się bardziej rozproszone, realistycznie zanikając, gdy oddalamy się od źródła światła. Wydajność w tym trybie jest podobna na obu konsolach, trzymając się twardo 30 FPS-ów.
Wszystkie tryby mają swoje zalety i naprawdę ciężko stwierdzić, który jest najlepszy. My spędziliśmy najwięcej czasu w trybie wydajności, ponieważ preferujemy 60 klatek na sekundę, jednak ray tracing i ambient occlusion w trybie jakości naprawdę pokazuje możliwości konsol.
Podsumowując, posiadacze PS5 i Xbox Series X dostają prawdziwy luksus względem dostępnych opcji w Dying Light 2: zarówno ray tracing, 60 FPS oraz rozdzielczość 4K są warte sprawdzenia. Szkoda jednak, że wszystkie trzy tryby wymuszają pewne ustępstwa. Aby grać w tytuł naprawdę bezkompromisowo, trzeba mocnego komputera z kartą RTX (DLSS również jest kluczowe do płynnej rozgrywki). Mimo to wybór, jaki oferuje Techland, jest zdecydowanie ukłonem w stronę obecnej generacji sprzętu, oddając w ręce graczy wszystkie możliwości. Chociaż użytkownicy Series S zagrają w najbardziej podstawową wersję gry.
Najbardziej zaskoczyło nas, jak oparte na ray tracingu cieniowanie zawsze jest w odpowiednim miejscu i czasie. Dying Light 2 stwarza wiele scen, by zaprezentować możliwości śledzenia promieni. Już w początkowej sekwencji widzimy słońce rzucające niskie światło nad lasem. To ogromna różnica względem innych trybów i warto, by każdy sprawdził tryb jakości, nawet jeśli preferuje płynniejszą animację. Dla innych rozgrywka poniżej 60 FPS-ów będzie wręcz niekomfortowa. Tak czy inaczej - użytkownik zawsze ma wybór.
W Dying Light 2 wciąż jest wiele do sprawdzenia. W następnej kolejności planujemy zbadać możliwości wersji PC (oferującej jeszcze więcej opcji graficznych), analizę wydajności na różnych konfiguracjach sprzętu oraz - oczywiście - najlepsze konfiguracje ustawień. Poza tym spojrzymy, jak Dying Light 2 działa na konsolach poprzedniej generacji i zobaczymy, czy „next-genowa gra” lepiej działa na platformach poprzedniej generacji niż, powiedzmy, Cyberpunk 2077. Mamy więc jeszcze wiele do zrobienia, ale w tym momencie z całego serca chcemy polecić Dying Light 2 na konsole obecnej generacji - o ile posiadacze Series S są świadomi narzuconych na sprzęt ograniczeń.